تا پيك صبا مـژده ز عـيد رمضان داد            او باب چـنان را ز رخ مـاه نشان داد

از آتش دوزخ همه را حضرت جانان            از يُمن چنين روز بكـف خط امان داد

از مرحمت ماه پر از فيض و ضيافت            پـاداش خـداونـد به مـا بـاغ جـنـان داد

بشنو ز خـروس سحر از بام شريعـت            بـر پـيـكـر اين روز به آواز تـوان داد

بر مسلـم و بر مسلمه اين عـيد مبارك            كز نور حضورش طربی بر همگان داد

تا سود و زيان شد عملت را همه ميزان            اين عيد صيامست نشان سود و زيان داد

مقـبـول نمازی‌ست نـيازش بود از پی            خوش آنكه به خيل فـقـرا لقمه نان داد

خورشيد جهان بود همه صُم و صلاتت            كين گونه طراوت به تو و كون و مكان داد

برخيز و به شكرانه اين عيد سماع كن            زيرا رمضان را به تو حق هديه گران داد

اين روزه و اين خمس و زكاتست پريسا            بر پـيکـرۀ مـردۀ اشـعـار تو جـان داد